Huzur

günlük bir telaş içinde idi yine

sabahın kör karanlığı içinde yol almakta

her zaman ki akışın içinde

geçti gitti çok şükür derdi hep içinden

zaman zaman gölgeler geri gelmeye çalışsa da

iyi idi çok şükür , iyi idi...

derken o sabahın rutin akışı içinde

bir an olsa da kaldırdı başını yukarı

ve güneşi gördü ....

öyle bir güneş ki tüm gölgeleri kovalayan

ve kendi gibi bir başına ama bir o kadar güçlü olan....

gülümsedi ....