icmal

az gittik uz gittik

kapılar açtık - kapattık ,

ardımıza bıraktık

görünmez duvarlar oldu

sımsıcak dostluklar doğdu

saf ruhlar yoldaş oldu

Pir gölümüze dokundu ...

Anlamak üzere...

Ham, pişkinin halinden anlamaz,

öyle ise söz kısa kesilmelidir vesselam.

Mevlana

yıldızları saklamak

bir çocuk sabırsızlığı ile

gökyüzüne uzanmak

ve çabucak heybeye saklamak

yıldızları

an?

olmak mı demek

durmak mı demek

beklemek mi demek

ölmek mi demek

an ?

Yolda olan

Hayalin peşinde bir yolculuk

Ufukta mı yoksa mutluluk

Hayat içinde izlerin peşinde

Uzak mı çok ırak illerde saklı

Hatalar binbir tövbe ile yeniden yapılan

Ufak ufak içimizi kemiren

Hak yolunda olan

Uzaklaşmaz kendi olandan

bak yukarıya

an gelir çok ama çok derinlere düşersin

kaldır başını ve güneş'e döneceksin

unutma sen kendini bırakmadıkça

yanlız kalmayacaksın

Dur biraz

A benim can kardeşim

Biliyorum yüreğin çok ama çok yorgun

ve yürünecek daha nice yollar var

yüzleşilecek daha nice yüzler var

yüzler , kırklar , elliler ...

hepsi ayrı bir dert , ayrı bir gam

lakin zamanı gelecek hepsini birer birer

biraz soluklanmak gerek

dur bir nefes al

ve dinle kendini

sadece kendini

ve yol göstereek yüreğin sana

ne yöne gidilecek

ve hangi yollar aşılacak diye ...

Bir an daha

Yıllar öncesinden gelen bir sefarad ezgisi

Söz oluyor yolumuza

Dile geliyor sessizlik

Gün biterken ve bulutları uğurlarken

Bir kare daha ekleniyor zihmine

Tatlı bir tebessümle.

Öyle bir hava var ki etrafta

Ne kadar kalabalık olursa olsun etrafın

Bir başınasın yine ...

Yolda olmak , yol olmak , yolu bitirmek

Yoldaş olursun hep kendine

yoktur bir başkası

senden ayrı ...

İki kardeş

Barışın ve kardeşliğin diyarında
biri bir sevda düşünür ,
bir diğeri de taş bir oda düşünmekte
an gelir her ikisi de kapatır gözlerini
ve inci taneleri süzülür
ölümsüzlük ovasına...

bir birini hiç o ana kadar hiç tanımamış
kardeşler derin bir nefes alır
ve yaradana şükür ederler

Yoldaşlar

Dersaadet'in koşulsuz ev sahipleri

Sabah selam ederler ;

Bir kıtadan bir diğerine göç edenlere

Ömre Bedel

Kırk yıl hatırı var derler ya bir kahvenin

işte böyle bir şey

bir gönül'ün bir başka gönül'e dokunması ile

bir ömre bedel ...

Bereket

Bereket düşüyor Dersaadet üzerine

Kalpler ferahlıyor

ve suretler aydınlanıyor.

Doğu'ya dön yüzünü

Nur 'a ...

Biliyorum derya ile bütün olan dalga

yeniden şah'a kalkacak

Bereketlenecek yine hayat ağaçı.

Kalbimdeki tüm dost ruhlara

Selametle sevigili kardeşlerim

Yönünüz hep ufuk olsun.

Selametle Kardeşim.

Her yüreğe açık bir hanedeyiz
Tertemiz bir bakış
Ve açılan bir pencere
Bakmayın siz kapını kapalı göründüğüne
Gören bir göziçin tüm kapılar ardına kadar açık

Suyun öte yanından uçup gelmiş
Demir atlara binmiş ,yola koyulmuş
Yollarımız kesiliveriyor bir akşam vakti
Selam edip paylaşıyoruz zamanı
Uzun süredir sus olmuş
Sus olanı ses ediyoruz

Yanıbaşımda beliriveren "Pi" gibi
Yola devam ediyoruz

Çöllerdeyiz , Mahzenlerdeyiz , Sınırlardayız
Güneşi selamlıyoruz son anlarında
Mahsun kalmasın diye

Bir sevda için inci taneleri döküyoruz
Vadilerde tepelere çıkıyoruz
Sema'yı seyre dalıyoruz saman yolunda yıldız olup

Uzanıp pencereden yüreğime dokunuyor...
Bir sabah vakti demir bir kuş içinde,
Bir inci tanesi döküyorum

Selametle Kardeşim.

Dön kendine

Dön kendine

arama hiç boşuna koca devranda

biliyorsun ki herşey sende başlar ve sende biter.

sızı...

günün sonundan çıka geldi birden bire

gecenin habercisi gibi adeta

kısa bir an göz göze geldik

yönünü değiştirdi...

.....

benim ise içim sızladı

eski bir yaradan kan aktı...

gece'ye doğru devam ettim.

Dostluğa dair ...

bazen uzun bir süreç alır

bir çiçeğin tekrar açması için ...

Cenaze için güzel bir gün

hatırlatı yine hayat kendini karanlık yanı ile

eğildi ve fısıldadı kulağıma

buradayın diye

Hani yıllar önce bir saniye'den kısa bir süre içinde

olduğu gibi...

rab aldı bir sevdiği kulunu yine yanına

gülümsedim ara ara

ağlamaklı oldum ara ara ...

hava tüm güzelliği ile onun sevenlerine bir hediye verdi

ve bir cenaze için güzel bir gün oluverdi....

yağmur'un getirdiği

bir bahar vakti idi sanrım

ben daha genç idim

ve yağmur vardı

gizlice ceketinin cebine bir süpriz yumurta attım

sevindi ...

öylesine sevindi ki

bana saçından bir tutam hediye etti ...

yağmur'un getirdiği ...

İz'in

bulacaktır

çünkü umudun kocaman

ve hala arıyorsun

biliyorum kolay değil

izin ver yeter

ve dön ayna'ya

izlerimiz ,

hiç bir zaman bırakmayacak bizi

ama bilen, bilecek

ve görmek isteyen, görecek

izin ver yeter

susma

Kıyıda oturmuş

lebi derya olmul o koca dünya

içinde bir küçük mırıltı

yazıyor, çiziyor, ama yine de yeterli gelmiyor

o kadar çok şey var ki

anlatılacak ...

yaşanacak ...

adım atılacak ...

kendinden korkmayacak

kendinden kaçmayacak

kendini açacak

haykırmak gibi

susma ......

Gece

Gece sona eriyor

martılar hazırlanıyor günü selamlamaya

henüz etraf zifir ...

ama ses'sizlik ya da ses'lilik

bakir

hiç dokunulmamış bir gün daha hazırlanıyor

şafak yakın

Labirent

labirent misali

her attığımız adım

bir başka neden ve sonuca varıyor

adım atmamak mı ?

yoksa durmadan yürümeye devam etmek mi ?

Ruhum

Ruhum gözlerini yumuşacık yum

kucağımdaymışsın gibi bırak kendini

ninni,

uykunda unutma beni

ninni...

Gözlerini yumuşacık yum

yeşil ela gözlerini

ninni ruhum ninni

Sen yukarda yemişli dalların içindesin,

yeşil gözlerin güneş dolu,

dudakların bala bulanmış

ben ağacın dibindeyim,

bir ayağım çukurda...

Ben senden çok önce gideceğim,

sen bensiz kalacaksın ihtiyarlığında...

NAZIM HİKMET RAN

Korku

Korku dağları bekler derler ya hani

kişini kendisidir, buna izin veren aslında

belki zaman gerekiyor

belki de hiç bir zaman ...

artık eşelemek istemediğin bir şey diye

dön ve bak,

sor kendine...

Zul

gölgeler, aynalar

hırslar , günahlar ve arzular

kırbaçlıyor bizi

gün ve gün kaçıyoruz

kendimizden...

Şehrin ruhlarına

binbir ayrı ruh

sıkışmış bu koca şehrin içinde

zaman zaman hiç tanımadığın bir başka ruh ile

belki de zoraki bir yan yana gelme süreci içinde

aklından neler geçiveriyor ...

hemen kısa kısa hikayeler uydurulur

ve tabii ki kendine de illa ki bir pay çıkarırsın ...

oysa değil öğle ...

işin aslı yine kendi benciliğinin esiri olmuşsun

diye yakalayı veriyorsun kendini yine ...

ne garip bir şey,

bir pidenin sıkcaklığının insan'a bu kadar iyi gelmesi ...

Dokunuyoruz

hatırlıyoruz

ve gülümsüyoruz.

yani yaşıyoruz ...

"hiç" olmak

hiç olmak

yitmek bu diyari terk eylemek

arınmak tüm nefislerden

tüm vahşi arzu,hırs ve isteklerden uzak olabilmek

düşünmemek dünü bugünü ve yarını

hani bir noktadan bir diğerine gitmek için adım atmak gibi

başlamak yürümeğe ve durmamak bir "orada" iken

artık olmamak "orda"

düşünceleri ve belki de hürriyeti terk etmek

yani "olmamak"

hem o kadar kolay

hem de o kadar zor ...

taş olmak

taş olmak,

dimdik karşı durmak herşeye

ölüme karşı gelmek belki

yada sadece durmak

taş olmak,

soğuk ve dilsiz olmak

hani içi yanan birine "iyi" gelmek gibi

onun yangınını dindirmek gibi

ve sadece dinlemek

tek bir kelam etmeden

yargılamadan

sadece yanında durmak

taş olmak,

haykırmak gibi

zamana karşı gelen biri edası ile

durmak sadece

o salt kütlesi ve varlığı ile

ihityacı olana destek olmak

sadece durmak...

"tüm" iyi şeylere ve güzel anlara

ithafen...

taş olmak ...

Misafir

hayırdır ...
bu misafirim bu sene ikincisi oluyor
ve ansızın karşıma çıkıyor...

sıradayım bekliyorum

sıradayım, bekliyorum ...

arkada çocuklara kendi aralarında kimbilir hangi dünyaları keşif ediyorlar

önümde ben yaşlarımda bir kırmızılı kadın

o da yorgun ...

sıradayım, bekliyorum ...

havada o tanıdık ve güzenli ekmek kokusu

yirmili yaşlarında bir kadın,bir anne

yavrusuna sesleniyor

ve koşuyor hemen yanına geliyor evladı

hani o tanıdık güven duygusu işte ...

sıradayım, bekliyorum

muhittimdeyim

kendimi birazcık da olsa

bir yere "ait" hissediyorum...

gülümsüyorum.

yol...

yol hep vardır

bize düşen yada kalan

sadece adım atmak

yürümek bizi biz yapan herşeyden öteye

ve bizi biz yapamak için yürümek

yol iyi olmak için

yol kötüden kaçmak için

yol gölgelerden sakınmak için

kendinden mi

yoksa boşluk'tan kaçmak için mi

yol ...

iyi geldiği kesin

sadece yola vurmak kendini

ne sonunu ne da başını

yolda olmak eylemi

sadece

iyi gelen

yoksa ne sonu önemli ne da başı

kaçmak o yol boyunca herşeyden ve kendinden belki

unutmak için

yeniden güçlenmek için

ne sonu

ne de başı

sadece yürümek ve düşünmemek

düşünmemek ....

iyi geliyor

iyi geliyor

yol

ne beklentisi olur ne de hayıflanır

neredeydin diye

yoksa yine mi diye

izlersin etrafı

pür dikkat kendini

ne nefes alırsın ölmemek için

nefes alırsın ...

güçlenmek için

ses'sizlikten kaçmak için

dengeni bulmak için

sadece gitmek

sadece olmak

sadece kendin için

....

devran

nefes almak

ellerin ile sürmek toprağı

devran döndükçe her daim

elmas gibi parlatmak her günü

nadas'a bırakmamak hiçbir tarlayı ...

İki dost yürek

İki dost yürek
aldılar beni ve dahil ettiler kendilerine
biraz daha büyüdü yüreklerimiz
ve dostluk ile kuvvetlendik

yürüyorum

yürüyorum
sadece yürüyorum...

Yük olmak ne güne

yaslanmış birbirine
iki ruh her iki dünya'da

yük olmak ne güne
her gün aslında başka bir sevda ...

en güzeli de bu rüya
sonsuza değin hep aynı güzellikte...

Don Kişot

Ölümsüz gençliğin şövalyesi,
ellisinde uydu yüreğinde çarpan aklına,
bir Temmuz sabahı fethine çıktı güzelin,
doğrunun ve haklının önünde mağrur, aptal devleriyle dünya,
altında mahzun, fakat kahraman Rosinant'ı.

Bilirim,
hele bir düşmeyegör hasretin hâlisine,
hele bir de tam okka dört yüz dirhemse yürek,
yolu yok, Don Kişot'um benim, yolu yok,
yeldeğirmenleriyle dövüşülecek.

Haklısın, elbette senin Dülsinya'ndır en güzel kadını yeryüzünün,
sen, elbette bezirgânların suratına haykıracaksın bunu,
alaşağı edecekler seni
bir temiz pataklayacaklar.
Fakat sen, yenilmez şövalyesi susuzluğumuzun,
sen, bir alev gibi yanmakta devam edeceksin ağır, demir kabuğunun içinde
ve Dülsinya bir kat daha güzelleşecek...

Nazım Hikmet RAN

Huzur

sisli bir yoldan çıkıyorum

rüzgar herşeyi dağıtıyor

yere bakan yüzümü kaldırıyorum

görüyorum

uzun bir yolun sonundan gelmiş

ardında gölgeleri bırakıp

dup duru , rüzgar gibi

var olup görünmeyen

ve bir umman kadar kocaman

sadece varılığı ile

beni huzura kavuşturan

ve göğe bakmasını bilen

gören

Ağır ağır

ağır ağır ve tek tek işleyeceksin
öğle ki her bir ilmek seninle tanış olup bereketlenecek
ağır ağır ,
ki koca umman sana kendini açsın
...

Üçleme

gökten üç elma düşmüş

biri bir kediye,

uzakta bir başka kediyi düşleyen

biri bir değirmen sevdalısına

biri de;

değirmenleri devlere karşı savaşırcasına savunan bir adem oğluna

Beyaz

hafif bir esinti ;

bir yaz akşamı sanki bir denizin öte ufkundan gelen

duru bir eda ;

bir kaya gibi sağlam

ve bir güvercin gibi bembeyaz

en güzeli de inanılmaz bir huzur ...

Seçimler

bir labirent gibi hayat

seçimlerimiz, doğrularımız, yanlışlarımız

yürürüz içinde

bir sağa bir sola

o an nasıl götürüyorsa bizi kendimiz

kendi yaptığımız seçimlerimiz

emin olup adım atıp gittiğimiz yönlerde var

biraz korkarak adım attığımız yönlerde var

zaman zaman karşımıza gölgeler çıkar

zaman zaman yeni bir ufuklar

ama asıl olan yaptığımız tüm bu seçimlerin

ortasında yine kendimiz

her nasıl bir rota çizsede insan

tüm yollar yine kendine çıkar

Giz

bir giz gibi adetta

aslında ulu orta olan ama

onun değerini bilenin görebileceği

paylaşılan sıcacık bir an

bir akşam sefasında

Varlık

içinde onca şey var iken

aslında tüm hepsinin tek bir varlıkta birleşmesi

içinde tek bir ruh var iken

zaman zaman çok farklı hal'ler alması

ama özünde varlığın tek olması

ve yok olması, tüm bu gereksiz karmaşanın...

Sırdaş

Deniz iyi bir sırdaştır

ve herşeyin ile kabul eder seni

ard niyet olmadan

herşeyi olduğu gibi alır ve saklar içinde

sen bir koza'ya sargılı

demek ki önünde daha da güzel zamanlar var

hep vakit yakın

herşeyi ile senin elinde.

Bir ezan vakti

belki ilk başlarda hani bir güvercinin ürkekliği vardı hafiften

ama değildi aslında hiç ürkeklik

olan sadece ve sadece kendisi ile barışık ve durgun

belki buyur eden de korktu onu ürkütmekten

o pencere pervazından onu kaçırabilmek ihitmali vardı

zaman geçti soğuk bir aş evi oldu sıcak bir ocak

gözler zaman zaman ateşe bakarark

dalınıp gidildi mazide kalan zamanlara

ve baş başa verilip paylaşıldı bir ezan vakti

sonrasında bir dost yürek ağırlamış olmanın keyfi ile

İzleğince

renklere şahit oldum

seslere ve bu devranının akışını izledim

sanki dışarıdan biri gibi

misafir gibi

gelmişim

izliyorum, görüyorum, duyuyorum

durağan herşey

renkli ahenkli

sonra bir dönme isteği hasıl oldu

en başına dönmek

güvenliğe sessizliğe, bensizliğe

belkide hiç geri gelmek istemeden

hiç olmak istedim

Bir başına ?

kuytu bir köşede

saklı kalmış

yoksa onu görebilenler için ;

saklı kalmamış da sanki bir ışık gibi

aydınlatsın diye

bir başına...