Ses'sizlik

Ses'sizlik var etrafımda , zihnim ruhum dünya'm

Öyle ki zaman zaman çok ama çok ses'siz...

Etraf çepe çevre bir dünya harla gürele

ve ben ses'siz

Gölgeler dönüyor zaman zaman geriye

bir anda toz duman dünya'm

Zihmin durgun ve durağan

lakin ses'sizlik çok gürültülü

Bastırmak için çığlık mı atmam gerek

Öyle ki çığlık baş edebilecek mi bu koca ses'sizlik ile

Huzur

günlük bir telaş içinde idi yine

sabahın kör karanlığı içinde yol almakta

her zaman ki akışın içinde

geçti gitti çok şükür derdi hep içinden

zaman zaman gölgeler geri gelmeye çalışsa da

iyi idi çok şükür , iyi idi...

derken o sabahın rutin akışı içinde

bir an olsa da kaldırdı başını yukarı

ve güneşi gördü ....

öyle bir güneş ki tüm gölgeleri kovalayan

ve kendi gibi bir başına ama bir o kadar güçlü olan....

gülümsedi ....

ardışık günler

sıra sıra gelir günler bir bir kimi sakin ,

kimi hırçın alabildiğince koşarız kimi ...

bazı da sis gibi soğuk ve yoğun

dalar gideriz karışarak gölgelere

kimi de güneş gibi sıcacık geçer

ömür işte bir bir gider durur ...

Bir başına

kendimleyim yine sadece ben ,

başkası yok ve ötesi de yok....

hem sevinç hem de korku hakim

gitsen mi yoksa kalsam mı ?

onca hayata ve etrafıma , onca yaşanmışlık,

lakin ben bir başına herşeyin ortasında...

yanlızlık mı ?

değil ...

kalabalık mı ?

değil ...

bu belkide sadece ben....

ötesi olmayan

Farkında olmak

Çıt yok etrafta bir tek ruhum ve bu koca devran...

Ne zaman zaman geri gelmeye çalışan gölgeler

Ne de ufuk çizgisi sadece ben ve koca bir sessizlik
Sessizlik mi yoksa kocaman bir farkındalık mı ???

Ait olmak işte tüm çiplaklığın ile ruhunu teslim etmişsin geriye...

Beklemek

Beklemek ,

uzak değil biliyorum

bir adım ötede belki

ya da hani kafamı bir çevirsem hemen orda

lakin beklemek gerek bazen

doğru zaman gelene dek.

beklemek ...